Είναι απίστευτο το τί μπορεί να ανεχθεί και να μπορεί ένας άνθρωπος και συγκεκριμένα. Το να ελπίζεις πως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα θυμηθεί μετά από 30 χρόνια το όραμα του "Σοσιαλιστικού Μετασχηματισμού" ή το ότι η Νέα Δημοκρατία είναι η Λαϊκή Δεξιά, ήταν δικαίωμα σου, και λέω ήταν γιατί πλέον είσαι απλά ηλίθιος, όχι αισιόδοξος (βέβαια μπορεί να έχεις την φωλιά σου λερωμένη, οπότε είναι λογικό). Αλλά τώρα δεν θα μιλήσουμε για κόμματα, αλλά για πρόσωπα δύο πολύ συγκεκριμένα. Ο Χρηστάκης Παπουτσής, που λέει και ο μέγας Κίμων, είναι ένα τυπικό παράδειγμα, αν όχι ηλίθιου, παντελώς άχρηστου ανθρώπου. Όντας υπουργός ναυτιλίας το 2000 έχει τεράστιες για την τραγωδία του Σάμινα με τους 80 νεκρούς, ενώ ως υπουργός δημόσιας τάξης (το όνομα "υπουργείο προστασίας του πολίτη" είναι απλά κρύο χιούμορ) τα τελευταία δύο χρόνια έχει καταργήσει την έννοια της διαδήλωσης, έχουμε θρηνήσει νεκρό στο Σύνταγμα και χθες κάηκε για ακόμη μια φορά και από τύχη δεν είχαμε και άλλα θύματα όπως στην περίπτωση της Marfin. Ο Παπουτσής λοιπόν είναι ένας ανίκανος που με κάποιον μαγικό τρόπο (τον λένε ψήφο, ναι φταις και 'συ, φταίω και 'γω) βγαίνει βουλευτής. Από την άλλη είναι ο υπάρχει ο Αντώνης ο Σαμαράς, πρώην γκόμενος της Βίσση (αν πέτυχε σε αυτή την περίπτωση είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα). Λοιπόν, ο Σαμαράς ήταν αδιάφορος υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Τζανετάκη, αποτυχημένος υπουργός Εξωτερικών (υπήρξε ένα μικρό θέμα με την Μακεδονία) στην κυβέρνηση του Δράκουλα την οποία και έριξε (πράμα που πρέπει να του αναγνωρίσουμε). Μετά ίδρυσε την "Πολιτική Άνοιξη", μπήκε στην Βουλή το '93, αλλά στις επόμενες εκλογές έμεινε απ' έξω τα πήγε και χάλια στις Ευρωεκλογές του 1999 και έτσι αποφάσισε να δώσει στον εαυτό του δέκα χρόνια άδεια, μέχρι που το παχουλό ανιψάκι το "Εθνάρχη" το θυμήθηκε και το έβαλε υπουργό Πολιτισμού. Με το γκάζι από από τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, νίκησε και την κόρη του Δράκουλα στις εσωκομματικές της Ν.Δ. το 2009 και επιτέλους η ιστορία τον δικαίωσε. Το άλλο βλαμμένο του Harvard όμως του χάλασε τα σχέδια, αφού πριν περίπου πέντε μήνες το ανάγκασε να κάνει κωλοτούμπα, αλά Καρατζαφέρη και μπει στην συγκυβέρνηση του μνημονίου. Και φτάνουμε στο κομβικό σημείο της ανάρτησης, χθες ο Σαμαράς είπε την ακόλουθη φράση "...το κόμμα που συνιστά τη μόνη σταθερά του συστήματος". Κύριε Σαμαρά δεν ξέρω πόσο καιρό έχετε να βγείτε από το σπίτι σας, ή να μιλήσετε με άνθρωπο που δεν είναι πληρωμένος για να σας γλύφει, αλλά αν το λέγατε αυτού σε έναν άνθρωπο στο δρόμο θα σας έλεγε να βάλετε το σύστημα σας εκεί που ξέρετε (στον κώλο σας) και να πάτε στον διάολο. Η μόνη σταθερά που έχετε ως κόμμα, είναι η σταθερά της ταχύτητας της βλακείας σας, και ισούται με την ταχύτητα του φωτός... Το έχετε αποδείξει πολλάκις.
Φυσικά δεν είναι μόνο η δυο τους, η λίστα είναι πολύ μεγάλη και δεν περιορίζεται στα σύνορα της χώρας, αλλά φοβάμαι πως δεν θα την αντέξουν οι server της google.
Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.
Πλάτωνας
Υ.Γ. Η γελοιογραφία είναι του Σπύρου Δερβενιώτη και αλιεύθηκε από το μπλογκ "Πολιτική Γελοιογραφία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου